Maandag, 12 september. Naar Praia de Mira.
Vandaag weer een 'pittige' reis naar Praia de Miro, een etappe van - schrik niet - 159 kilometer, dus normaal kan dat in vijf kwartier. Wij kiezen voor een variant, niet alles over tolwegen maar een route ook een beetje door dorpjes en stadjes, dan blijkt die route 179 kilometer te worden. Valt mee.
Na alles ingepakt te hebben, het gewoonlijke ritueel op een reisdag, we drinken nog een kopje koffie en nemen er één mee voor onderweg 'ergens'. Als we vertrekken is onze goede herder Wil degene die ons er op wijst dat ons disselwiel nog omlaag staat, hartelijk dank Wil. Al snel zitten we op de snelweg en gaan we op weg naar Porto dezelfde weg als we gingen met onze excursie naar Porto. Ofschoon het bij Porto erg druk is hebben we nagenoeg geen opstopping en zijn we even later al over de hoge brug over de monding van de Douro. Dan is er een ruime parkeerplaats met pic-nic bankjes (nou die waren er dus niet) maar het is wel tijd voor koffie... dus...
We gaan van de tolweg af en richting Aveiro. Nu echter gaan we dwars door de talloze kleine stadjes, sommige fraai met leuke winkels en een enkel terrasje, soms echt verwaarloosd en dan is het onbegrijpelijk dat dergelijke fraaie oude huizen er zo verwaarloosd en onbewoonbaar uit zien. Op enig moment rijden we door een gebied waar veel bosbranden zijn geweest, vreselijk hoeveel er verwoest is. Aveiro komen we niet doorheen, je kunt niet door het historisch centrum, logisch en ook jammer. We hebben een lunchpauze 'ergens'op een P langs de weg natuurlijk op een vrachtauto plaats, en zonder bankjes. Toevallig staan Arie en Ingrid op dezelfde P die ook even pauze nemen.
Dan weer verder, even tanken, hebben we dat vast maar gedaan. En dan zoeken naar de camping, hoe heette die ook al weer, maar dan zien we de bordjes al en zijn we gerust.
De Mw. van de camping laat ons snel door en we krijgen een - op zich - leuk plaatsje, maar niet te er want dan kom je in heel rul zand en daar kom je niet meer gemakkelijk uit. Zoals Gerard al heeft bemerkt.
Vanavond geen Jeu de Boules, wel even kletsen met de buren en dan einde van een toch wel drukke dag. Welterusten.

Dinsdag, 13 september. Praia de Mira.
Vandaag begint de dag - of eigenlijk de nacht - al met regen, regen en wind, veel wind. Dan, even plotseling als het begon is het droog, dus naar de sanitairgebouw. Wel schoon maar - bij de mannen - alleen een douche-gordijn. De douche-kop ziet er raar uit maar het werkt wel goed. Dan hebben we gistermiddag al bericht gerkegen dat we allemaal met bestek, een kopje en een eierdopje verwacht worden, wel je eigen thee of koffie meebrengen. We zijn blij verrast met zo'n leuk initiatief, een groot gezamenlijk ontbijt in een soort hal. Er is voor iedereen een croisant, met roomboter en jam, een broodje met kaas en/of ham èn een eitje. Iedereen geniet ervan. Lof voor de organiserende dames.
Door de grote droogte is het zand zo rul geworden dat zeker de campers er niet kunnen staan, dus staan alle campers op verharde weg mooi in het gelid. Wel een fraai gezicht zo. Het weer lijkt op te klaren maar de wind lijkt nog sterker te worden, we halen de luifel maar weg voordat deze weggeblazen wordt. 's Middags, is het droog, de zon schijnt zelfs, we gaan wandelen, door de duinen naar het dorpje Praia de Mira, zo'n 2 kilometer lopen. Over de duinen loopt een boardwalk, een geweldig idee, dwars door de duinen, zonder iets te beschadigen en met een schitterend uitzicht op een heel woeste zee met grote golven die zich briessend op het strand storten.
Over de boardwalk kom je ook op het strand, maar daar is - natuurlijk - helemaal niemand en alle rode ballen zijn hoog opgehangen: zwemmen verboden. Verder lopend naar het dorpje zien we een vlucht zee-meeuwen op het strand zitten, ze hebben vandaag geen zin om te gaan vissen met deze storm. In het dorpje is het erg rustig, in een enkel restaurant zit men te eten, in een bar nog aan een drankje, het is vast siesta-tijd. We gaan op zoek naar een mercado, een klein supermarkt (zouden wij zeggen). We vragen een stel maar ze zijn hier niet bekend en ze stappen een hotel binnen, waarschijnlijk toeristen. We wandelen rustig verder in dit toch kleine dorpje. En ja hoor, verderop aan de kade van het binnenmeer, een mercado met alles wat we willen, groente en fruit. Dan gaan we langs het binnenmeer over weer een boardwalk naar de camping, dan plotseling een gewelig geraas en slaan van buizen, een feesttent wordt helemaal omver geblazen door de wind. Het binnenmeer is - zo te zien - een bron van kindervreugd, we tellen zeker drie bedrijven die speciaal op kinderen gerichte waterfietsen hebben liggen. Dat is voor kinderen natuurlijk een feest om met Donald Duck over het water te peddelen.
Terug naar de camping, met nog vijftig meter te gaan barst de regen weer los, we worden nog net niet helemaal nat, grillig weer vandaag.

Woensdag, 14 september. Naar Nazaré.
Vandaag een reisdag maar met weinig kilometers slechts 120 kilometer. De ANWB-route voert deels over autosnelwegen en tolwegen, wij gaan dat combineren met een deel zonder snelwegen en dat lukt aardig. Een groot deel van de reis begint vlak langs de kust maar voert dan langzaam naar het binnenland, dan naar Fiqueira Da Foz, daar de brug over langs de haven en weer verder, de natuur hier is schitterend en het is hier helemaal niet druk.
Verderop zien we plotseling een Pastelaria aan de rechterkant van de weg, er was geen aankondiging en dus zijn we er al voorbij, iets verder is een benzinestation, aldaar keren en terug, maar we mogen bij de Pastelaria niet linksaf, dus even verderop rechtsaf, daar keren en dan naar de Pastelaria. Het 'gedoe' is het waard geweest, de koffie is heerlijk en ook de gebakjes zijn heerlijk. En dat voor in totaal 3 euro en vijf cent, we geven een dikke fooi, dit is te goedkoop. (we gaan hier wonen....)

In Carrico gaan we rechtsaf, missen de eerste weg, maar de volgende rechts is ook ok. We noemen het puur geluk, we rijden door een schitterende natuur, enkele jaren geleden nog de plaats van een gigantische bosbrand, nu staat er geen enkele boom meer maar de natuur leeft. Het zijn grotendeels rechte wegen en heel goed, geen kuilen, geen sporen en ook geen vrachtverkeer, heerlijk rijden.
Dan zien we twee mannen met een kano de weg oversteken, ze dragen we kano naar een auto op een open plaats in het bos langs de weg. Vreemd denken we eerst, maar dan zien we een groot bosmeer, zeker enkele hectares. Er is een boardwalk naar een steiger en naar een strandje. Als ik de auto met caravan parkeer op de bosplek, heb ik het gevoel als een schaatser op ijs van twee nachten: Zou het houden of zak ik er in weg.... Maar het houdt, gelukkig maar. We lopen naar het meer en ik neem een handdoek mee, even in zo'n meertje zwemmen, dat is pas leuk.
Na de lunch gaan we verder, nog maar 50 kilometer. We rijden al snel vlak langs de kust en de zee is door de begroeiing al zichtbaar. Er zijn enkele plaatsen waar we kunnen parkeren en het fototoestel knipt er op los.
Dan is er een probleem met Mw. Tomt, ze reageert niet meer op het 'aanrakings-scherm', ik kan niet meer inzoomen of uitzoomen, ik kan 'haar' niet meer bedienen, heel vervelend, ik wil 'haar' uitschakelen maar daarvoor moet je op het scherm tikken en dat is nou juist wat niet meer werkt. Een 'dead-lock'. Dus laten we het maar zo, ze blijft wel heel 'gezagsgetrouw' de route voorlezen. Dan bijna in Nazaré, wil ze ons een zandpad insturen, nou dat gaan we niet doen, we gaan verder, dan roept ze linksaf, maar zo'n stijl straatje, daar gaan we niet in, ze probeert het nog keer en als we later die straatjes bekijken, ze blijken zeer smal en met haakse bochten, een dodelijke val voor een auto met caravan. Via het centrum van Nazaré bereiken we de camping, einde van een mooie reis.

Donderdag, 15 september. Excursie naar Batalha, Fatima en Obidos.
Vandaag een excursie en geen klein stadstripje... We staan om zeven uur op want we moeten om kwart over acht verzamelen bij de poort van de camping, daar komt de bus. Wel moeten we vandaag een mondkapje op, er is een reisgenoot met Corona, hij gaat wel niet mee, maar dit lijkt gewoon verstandig, je weet nooit... De gids staat ook al klaar om met ons mee te reizen en hij kan onderweg alvast iets vertellen over Portugal en deze streek. Het duurt wel even maar als de bus er dan is, dan kan de excursie echt beginnen. De eerste etappe gaat naar Batalha, een vrij kleine stad, maar met een enorme kathedraal en bijpassend klooster. Er zijn geen problemen om binnen te komen en nog steeds is de kathedraal overweldigend (we waren hier eerder in 2019), nu gaan we echter ook door het kloostergedeelte, daar hadden we toen geen zin in. Het blijkt dat hier ook het monument is van de onbekende soldaat, er staan twee soldaten naast die elk uur vervangen worden. Ofschoon de gids erg zijn best doet hier ook uitleg te geven lukt dit nauwelijks door de bijzondere (slechte) accoustiek en het achtergrond geluid van alle bezoekers en bouwvakkers die een steiger bouwen en met stalen buizen smijten. Dan is er koffie met 'etwas dazu' en het was prima. Daarna gaat de busreis verder, naar Fatima.
De chauffeur kiest voor een route over de bergen - kan ook natuurlijk - maar dan geeft de motor problemen en staan we halverwege stil, net op een stijl stuk in de route. De chauffeur stapt uit, maakt een luik open en pakt een schroevendraaier. Er gaat bijna een kwartier voorbij, menigeen zweeft in gedachten tussen hoop en vrees. Misschien moeten we hier nog uren staan, misschien rijdt ie zo meteen weer. Dan gaat het luik in de bodem van de bus weer dicht, de chauffeur - met zwarte vegen op zijn overhemd - start de bus en onder groot applaus vervolgen we de route. We zijn maar iets te laat in Fatima en gaan te voet op weg naar de kathedraal. We proberen ook een kaarsje aan te steken maar weten niet waar dat te verkrijgen is. We krijgen zomaar spontaan twee kaarsen van een Braziliaanse schoone en proberen deze in de kaarsen standaard te plaatsen. De kaarsen standaard heeft echter geen bodem, de kaarsen vallen er gewoon doorheen, smelten bijna onmiddelijk en samen geven ze een hellevuur, nou ook weer niet wat wij verwacht hadden.
Na een bezoekje aan de kathedraal en de aankoop van 'dingen' in een van de vele winkeltjes, is het tijd voor de lunch, we kunnen lopend naar hotel Catolica Fatima, waar het een drukte van belang is, er is net weer een bus geleegd met gasten. Maar in 'onze' eetzaal is rust en ruimte, De lunch is prima, meloen met seranoham, dan gegrilde kip, met patat, broccoli en worteltjes en vruchtencocktail en koffie toe. Ruim een uur later staan we weer buiten, in de bus en op weg naar Maiorga voor een bezoek aan de keramiek fabriek van Antonio Rosa. De route erheen gaat werkelijk over karresporen, een heel heuvelachtig landschap met smalle wegen en talloze kleine dorpen. De keramiekfabriek verbaast ons, wat een fabriek en wat een precisie waarmee het gemaakt wordt. In de fabriek werken meer dan 1000? mensen. De kleihoek, de gietvormen, het ont-bramen van de voorwerpen, het bakken, het beschilderen, het glazuren en de verkoop. Ja, ook wij komen niet zonder tasje langs de kassa. Het was leuk, veel leuker dan vooraf gedacht.
Dan nog een rit, naar Obidos (nooit van gehoord), het is feitelijk een middeleeuws stadje met smalle straatjes, natuurlijk een aantal kerken en een kasteel. Zodra de bus geparkeerd is mogen we zelf 'op stap' het stadje in, maar onze prima gids stapt graag voor ons uit. Op een aantal plaatsen vertelt hij iets aan diegene die geinteresseerd is, loop je door, ook ok! Na een tijdje lopen hebben wij het wel 'gehad', we zien een pleintje, met een best aardig terras, naast een kerk en het is er redelijk druk, ook prima. We bestelllen een drankje, want vanaf de lunch hebben we niks meer gehad en het is toch wel dorstig weer. Het duurt niet heel lang of er worden flink wat stoelen bezet door onze reisgenoten. We keuvelen gezellig met Arie en Ingrid, die een heerlijk sangria hebben.
Wij gaan toch nog even door het dorpje, de kerk even bezoeken, best heel aardig, we kopen een paar sloffen, we bezoeken de kerk die nu gebruikt wordt als boekhandel, we zien een sardientjes winkel, waar je sardientjes in blik kunt kopen met je geboortejaar er op, ik weet niet of die sardientjes ook in dat jaar gevangen zijn, tja...
Nog even naar het kasteel, best groot, van binnen, dat geloven we wel het is tijd om terug naar de bus te gaan.
Na een rit van zo'n 35 kilomter zijn we terug op de camping, het is inmiddels bijna zeven uur. Nog een klein hapje, maar de oogjes worden al zwaar. Het was een pittig dagje maar vooral heel geslaagd.

Vrijdag, 16 september. Nazaré.
Vandaag een vrije dag, dat begint deze keer toch echt met de was, het is even zoeken waar de wasmachine staat. Dan de munten er in, het wasmiddel er in en draaien maar. Maar o schrik, de machine doet eerst een soort voorwas en het wasmiddel zit er al in, nou dan maar wat in het bakje doen, ook weer opgelost. Veertig minuten later, was ophalen en de machine heeft direct al twee klanten erbij, goede zaken dus... Maar waar hangen we al die was. o ja, we hadden ook nog ergens in de krochten van de caravan een droogrekje, opgelost... nou niet helemaal, we hebben wasknijpers te weinig, gelukkig mag er wat bij buurman Ubbo hangen, dank.
We gaan - te voet - naar Nazaré, een 'verportugeesing' van Nazareth, we vinden het centrum gemakkelijk met Google Maps op de telefoon. Even langs het Toeristenbureau voor een kaartje maar inmiddels is het lunchtijd, we schieten een soort cafetaria binnen en bestellen twee sapjes, een pizza-punt en broodje kip, nou niet echt heel bijzonder. Geen aanrader.
We gaan verder over de Boulevard, langs het strand, fraai die typische bootjes, zo'n 'snoep' tentje en bijzonder is de rots die eigenlijk Nazaré in twee delen hakt. Op de rots staat een fort en een vuurtoren. We wandelen verder en komen heel wat groepsgenoten tegen die op de fiets zijn, altijd leuk. Om op de rots te komen, kun je natuurlijk naar boven lopen maar met de funicular is veel leuker, ook daar zien we weer groepsgenoten, wie past er nog op de camping?
Zo'n funicular is een raar ding, hoe lopen die dingen nou eigenlijk over de rails, geen idee en wat als de kabel breekt? Toch gaan we met een gerust hart naar boven, waar we voor € 2,50 pp gebracht worden. Het is boven eigenlijk een heel leuk stadje, met een kerk, veel kraampjes, een paar winkeltjes, een terrasje en een ijsco-tent.
Van bovenaf maak je wel de mooiste foto van Nazaré, wat een schitterend strand en die blauwe zee daarbij. Heel bijzonder. We lopen naar het fort, maar hoe dichterbij we komen, hoe minder fraai het geheel is, en als het dan ook nog vol gehangen is met surfplanken, dan haken we af. Dat surfen is hier wel een dingetje, het blijkt - uit gedegen onderzoek natuurlijk - dat er vlak voor de kust diep onder de oppervlakte een soort trog zit, waardoor de zee - de branding - bij goede windsterkte en richting natuurlijk super hoge golven maakt, tot wel 30 meter hoog. Vorige week is een man die bij het fort stond te fotograferen nog wegeslagen door een golf, met dodelijke afloop, heel triest. Het is echter een paradijs voor geoefende surfers. Als er een kerk is gaan we meestal wel even kijken, deze is toch wel bijzonder omdat je deze pracht en praal niet in een plaats als Nazaré zou verwachten (met excuus aan de visser van Nazaré natuurlijk). We kopen een ijsje en beginnen aan de terugreis naar de camping, we zijn al 'omhoog' gekomen dus hebben we een vlakke weg voor de boeg en na enig zoeken staan we voor de Lidl, waar we ook al weer reisgenoten ontmoeten - ze zitten ook overal - We kopen weer teveel, omhandig als je lopend bent - waar zijn je reisgenoten met de auto als je ze nodig hebt. Bij de Lidl is het echter een sooitje, de man weigert een tweede kassa te openen en de klant net voor ons gaat dan ook nog eens ruzie maken: het staat voor 35 cent in de folder en u slaat 46 cent aan, dat klopt niet. Het gedoe duurt ruim zeven minuten en dan staan er plotseling 14 karretjes te wachten.
's Avonds gaan we in gala naar hotel Miramar, een eindje rijden met de bus. Maar iedereen is verbaasd over het karrespoor dat de bus volgt, waar komen we uit, is dit een grap? Nee, helaas niet, dit blijkt de enige weg te zijn naar dit hotel, de bus moet bijna drie keer steken voorat deze de bocht kan halen in de nauwe straatjes.
Het hotel is echter superieur, wat een klasse, wat een aankleding en ook de accoustiek is prima, geen cafetaria geluiden deze keer. Het uitzicht over de zee, de zonsondergang, allemaal cadeautjes vanavond. Ook het eten is prima en er is ter afsluiting een flokloristische dansgroep die in typische Nazareese klederdracht een flink aantal dansen uitvoert. Het was zeker een avond om niet te vergeten, we zijn pas tegen half twaalf weer in de kar.

Zaterdag, 17 september. Naar Lissabon.
Vandaag reisdag naar Lissabon, het is een ritje van zo'n 125 kilometer, één keer gasgeven en dan uit laten rollen. Maar we zouden graag wat meer van het land willen zien dan alleen vanaf de snelweg of de tolweg. Met veel moeite heb ik gisteravond Mw. TomtT instructie gegeven om ook door wat dorpjes en natuur te gaan. We gaan op pad, eerst nog even door dat zeer smalle bochtje op de camping en dan 'karren maar'. Maar Mw. TomT is zeker naar de kroeg geweest want ze zegt niks en overal staan blauwe strepen die ik niet snap, ook het toetsenbord reageert niet. We moeten een parkeerplaats zoeken, maar waar, de Lidl, daar kunnen we heen. Mw. opnieuw ingesteld: snelwegen en tolwegen vermijden maar na vijf minuten draaien wij de tolweg op. We laten het maar zo. Na zo'n 30 kilometer is er een pic-nic plaats waar we even tijd nemen voor een drankje, Frans en Tilly zitten er ook en we kunnen even gezellig met hen praten.
Als we weer verder willen stel ik Mw. TomT nogmaals in maar ze zegt: "Geen route mogelijk", ja waarschijnlijk omdat we op een snelweg staan. Nou ja 'forget it' We rijden verder en na drie kilometer zegt ze "Neem de afslag" en gaan we over heuvels, door dorpjes, langs velden en wijngaarden. Nou toch nog een traktatie. De weg is prima, de natuur schitterend, de dorpjes rustig maar helaas - ook hier - nergens een plaats om even de kar neer te zetten voor de lunch. Dan komen we door een wat grotere stad, Carregado en daarna Villa Franca Xira daar is een Lidl waar we wel kunnen parkeren. Meteen een paar broodjes gekocht, nog wat vergeten boodschappen en we 'genieten' in de auto van onze - matige - lunch. Dan ben ik het gedoe door al die dorpjes wel zat en stel Mw. TomT opnieuw in, alleen maar snelweg!! We schieten nu lekker op en even later razen we over de snelwegen van Lissabon, daar is het heel goed opletten want een afslag missen is - op zijn minst - heel vervelend. We komen toch zonder problemen aan op de camping en - met hulp van een paar reisgenoten - zetten we de caravan op zijn plaats.
's Middags is er een borreluurtje - van zes kwartier - met een drankje en een hapje, pure verwennerij. Even reis-ervaringen uitwisselen, heel gezellig. Daarna - voor de liefhebbers - Jeux des Boules.
Morgen een excursie, klaar staan om kwart voor negen.... Tot morgen.

Zondag, 18 september. Excursie Lissabon.
Vandaag de excursie naar Lissabon - ja, waarom ook niet, nu we er dan toch zijn -, de bus komt om negen uur en een uur later staan we aan de voet van de wijk Alfama, de oude Moorse wijk van Lissabon. Deze wijk is karakteristiek voor de leefwijze van de Moren voordat koning Manuel ze er uit 'stuurde'. Smalle straatjes, vele trapjes, smalle maar hoge huizen maar ook fleurige bloemen - bougainville en hybiscus. Juist vanwege die trapjes gaat een aantal deelnemers met een Tuk Tuk. Het is een leuke route met goede uitleg van onze gids Renate maar wel pittig. Uiteindelijk komen we 'boven' met een schitterend uitzicht over de stad en de rivier en zee. Er is een soort pleintje waar het een drukte van belang is. Je kan natuurlijk ook over de gewone weg. Dan een vraag: Waar zijn dedeelnemers die in de Tuk Tuk gingen gebleven, niet hier terwijl dat wel aan de Tuk Tuk chauffeur gevraagd was. Het is gelukkig snel opgelost, ze zitten aan de koffie - die wij niet gehad hebben, waarom niet is een vraagteken gebleven.
Als alle deelnemers weer compleet zijn kunnen we naar het kasteel St. Jorge vijf minuten lopen. Ook hier een schitterend uitzicht over de stad. We gaan het 'kasteel' in, het is eigenlijk een vesting sinds het bewoonbare deel afgebroken is rond 1500 toen Manuel aan de kust wilde wonen. We gaan direct op zoek naar koffie, en een wc, de laatste vinden we wel, maar de restaurants zijn nog gesloten wegens Corona, Oh. Het 'kasteel' valt dus een beetje tegen. We lopen terug naar beneden over de 'gewone' weg, maar niet zonder een uitstapje naar een Fado pleintje waar een aantal schitterende muur-schilderingen zijn gemaakt, echt heel sfeervol. Er staat ook een muzikant te spelen met saxofoon. Na een klein kwartier zijn we weer 'omlaag' en gaan naar hotel Mundial waar we zullen lunchen, waarna de bus ons weer komt halen. (Busje komt zo!)
Met de bus maken we een soort stadstoer waarbij onze gids goed uitleg geeft over het ontstaan van de moderne stad na de aardbeving en tsunamie van 1755. We komen over fraaie pleinen, lange lanen, dure winkelstraten en eindigen bij de toren van Belem. We worden 'ontscheept' en lopen naar de toren, terwijl Renate uitleg geeft over het ontstaan van de toren en dat ook Vasco di Gama hier altijd een gebedje deed voordat hij de wereld ging ontdekken. Dan gaan we met de bus een klein stukje rijden naar het monument van de ontdekkings-reizigers. Op een enorm plein staat aan het water een schitterend kunstwerk in de vorm van de boeg van een schip dat doet herinneren aan de glorietijd van Portugal dat letterlijk de hele wereld bevaren, ontdekt en in kaart gebracht heeft. Van Borneo en Timor tot Braziië. Wel moesten de inwoners ook nog even katholiek worden, waarmee je wel kunt zeggen dat Portugal de beste verspreider is geweest van het katholicisme.
We gaan nu een klein stukje lopen naar de Jeronimus kerk aan de overkant van de straat. Niet iedereen gaat naar binnen, er is blijkbaar een soort tijdslot of aantal bezoekers limiet, want zo nu en dan mag er niemand in tot iedereen die binnen is weer naar buiten is gekomen. Jammer dat het een beetje een 'haast-klus' is geworden. Omdat we maandag en dinsdag een vrije dag hebben zijn er heel wat deelnemers die bij de kiosk een OV-kaartje kopen om nog een keer naar de stad te gaan. We stappen precies om kwart voor zes in de bus en om zes uur staan we weer op de camping. Het was een mooi dag met een grote diversiteit aan beziens-waardigheden bij goed weer.
Naar de volgende week 4.

Terug naar Spanje Portugal reis

Terug naar Gerritsma-site